بلوتوث
بلوتوث محبوبترین استاندارد بیسیم در جهان برای تبادل داده در مسافتهای کوتاه است. از آنجا که بلوتوث یک حالت راحت و ایمن از ارتباطات را بین تمام دستگاهها ارائه میدهد، به عنصری اساسی در دنیای پیشرفته فناوری و ارتباطات امروزی تبدیل شده است.
تکنولوژیهای گوناگون در عصر حاضر باعث ایجاد ارتباطات گسترده و یکپارچه شدهاند. ما برای ارتباط و انتقال دادهها با دوستان و خانواده در زندگی روزمره از فناوریهای زیادی کمک میگیریم. یکی از محبوبترین فناوریهای موجود، بلوتوث است که در بیشتر دستگاههایی که روزانه از آنها استفاده میکنیم، وجود دارد؛ فناوری بیسیمی که ماوس و صفحهکلید را به رایانههای ما، تلفن همراهمان را به اتومبیلمان و ساعتهای هوشمند و ایرپادهای ما را به تلفنهای هوشمندمان متصل میکند.
بلوتوث عملکرد فوقالعاده باارزشی دارد که احتمالاً به علت استفادهی مداوم از آن، دیگر ذهنمان به سمت چگونگی روش کار این تکنولوژی نمیرود؛ اما آیا تاکنون به این فکر کردهاید که چگونه یک تکنولوژی سال ۱۹۹۴، تا به این حد در زندگیهای امروزی مهم شده است؟ شاید بهتر باشد از خودمان بپرسیم بلوتوث دقیقاً چیست و چگونه کار میکند؟ اگر شما هم جواب این سؤال را نمیدانید و مشتاق دانستن نحوهی کار بلوتوث و تاریخچهی آن هستید با زومیت همراه باشید
در سال ۱۹۹۳، دکتر یاپ هاردسون کار روی سیستمهای ارتباطی بیسیم داخلی را آغاز کرد. او وظیفه داشت راه حلی برای ارتباطات رادیویی کوتاهبرد بیابد تا به تلفنهای همراه امکانات کاربردی و نوینی اضافه و فروش بیشتر را امکانپذیر کند. اینگونه بود که استاندارد بلوتوث توسط دکتر هاردسون در سال ۱۹۹۴ ابداع شد.
این استاندارد از روی نام یک پادشاه مشهور وایکینگ، هارالد بلوتاند گورمسون (به انگلیسی: هارالد بلوتوث گورمسون) که در قرن دهم، دانمارک و نروژ را متحد کرد، نامگذاری شد. لوگوی بلوتوث از حروف اولیه نام پادشاه هارالد بلوتوث (ᚼ و ᛒ) در زبان و خط رونی شمال اسکاندیناوی گرفته شده است. از آنجا که بلوتوث باعث اتحاد و اتصال دستگاهها به یکدیگر میشود، نام این تکنولوژی را بر اساس نام این پادشاه که متحدکنندهی قبایل دانمارک بوده است، انتخاب کردهاند.
دو نوع فناوری بلوتوث وجود دارد: بلوتوث کممصرف (LE یا BLE) و بلوتوث کلاسیک (BR / EDR) که هر دو با استفاده از یک باند فرکانس مشابه کار میکنند. بلوتوث LE محبوبیت بیشتری دارد؛ زیرا برای کار کردن به انرژی کمتری نیاز دارد و علاوه بر امکان برقراری ارتباط از طریق اتصالات نقطه به نقطه (Point to Point) بین دو دستگاه میتواند برای پخش یا شبکههای مش استفاده شود. سرعت دادهی فناوری بلوتوث کلاسیک کمی بالاتر از بلوتوث LE (۳ مگابایت در مقایسه با ۱ یا ۲ مگابایت) است؛ اما فقط برای ارتباط مستقیم بین دو دستگاه با استفاده از اتصالات نقطه به نقطه قابل استفاده است. هر یک از دو نوع فناوری بلوتوث از نقاط قوت خاص خود برخوردار هستند که تولیدکنندگان متناسب با نیاز محصولات خود باید یکی از آنها را انتخاب کنند.
دستگاههای بلوتوث BR / EDR، باید پیش از انتقال داده جفت شوند؛ این روند باعث میشود هر دو دستگاه به هم اعتماد داشته باشند و بتوانند با استفاده از رمزگذاری، دادهها را به روشی ایمن تبادل کنند. هنگامی که دستگاههای بلوتوث BR / EDR در محدوده یکدیگر قرار میگیرند، یک مکالمه الکترونیکی برای کسب اعتماد و اشتراکگذاری دادهها برقرار میشود. در این زمان کاربر معمولاً نیازی به فشار دادن یک دکمه یا صدور یک دستور ندارد؛ بلکه مکالمه الکترونیکی بهطور خودکار اتفاق میافتد. دستگاهها پس از این مکالمه، یک شبکه تشکیل میدهند.
بلوتوث کلاسیک شامل نسخههای 1.0 تا 3.0 است.
- بلوتوث 1.0 (۱۹۹۹): هنگامی که بلوتوث 1.0 برای اولین بار راهاندازی شد، سرعت داده آن کمتر از ۱ مگابیت در ثانیه و دامنه آن کمتر از ۱۰ متر بود.
- بلوتوث 2.0 (۲۰۰۴): توانست با افزایش سرعت به ۲ تا ۳ مگابیت بر ثانیه، پیشرفت خوبی داشته باشد.مصرف انرژی بلوتوث حدود ۳۳ برابر کمتر از وایفای است
- بلوتوث 3.0 (۲۰۰۹): با استفاده از استاندارد و تکنولوژی 802.11 توانست به افزایش انتقال داده تا ۲۴ مگابیت بر ثانیه کمک کند.
- بلوتوث 4.0 (۲۰۱۳): متداولترین نوع بلوتوث است. سرعت داده در این نسخه به ۱ مگابیت در ثانیه محدود شده است.
- بلوتوث 5.0 (۲۰۱۷): با افزایش حجم داده و دامنه، پیشرفتی در کاهش مصرف انرژی محسوب میشود. این نسخه میتواند در دامنههای انتقال مختلف از جمله ۱۲۵ کیلوبیت بر ثانیه، ۵۰۰ کیلوبیت بر ثانیه، ۱ مگابیت بر ثانیه و ۲ مگابیت بر ثانیه کار کند. کاهش نرخ داده، تأثیر مثبتی روی توانایی افزایش دامنه دادهها تا ۲۴۰ متر داشت. انتقال سریعتر ۲ مگابیت در ثانیه بهطور قابل توجهی محدودتر و برای استفاده در برد کوتاه مناسبتر است.
- بلوتوث 5.2 (۲۰۲۰): جنبههای امنیتی را در مقایسه با نسخه 4.0 و نسخههای قبلی بهبود بخشیده است.
